หลวงพ่อสงวน วัดไผ่พันมือ ไม่ใช่ผู้ที่สร้างพระยุควัดทุ่งแฝกจริงหรือ? ตอนที่ 2

สวัสดีครับ วันนี้เรามาคุยกันต่อเรื่อง หลวงพ่อสงวน วัดไผ่พันมือ ไม่ใช่ผู้ที่สร้างพระยุควัดทุ่งแฝกจริงหรือ? กันต่อนะครับ พูดถึงเรื่องพระแหวกม่านพิมพ์ขาโต๊ะ ไปแล้ว หากจะไม่ย้อนกลับมากล่าวถึง พระคำข้าว ซึ่งมีพิมพ์แบบเดียวกัน สร้างในยุคทุ่งแฝกเหมือนกัน เรื่องราวคงจะจบไม่สมบูรณ์นัก เพราะไม่งั้น ก็จะหาว่า พระคำข้าว ก็คงเป็นพระหลวงตาปิ่นสร้างอีก ไปดูกันดีกว่าครับ


พระคำข้าว หลวงพ่อสงวน วัดไผ่พันมือ



ไม่น่าเชื่อนะครับ พระที่โดนกล่าวหาว่าเป็นพระเก๊ในกาลก่อน ไม่มีใครเหลียวแล ตอนนี้กลับเป็นที่เสาะแสวงหากันมาก แต่ก็หาของไม่ได้ พระคำข้าวองค์นี้ก็เป็นพิมพ์พระแหวกม่านขาโต๊ะแบบเดียวกับพระในตอนก่อนนั่นเอง



พระคำข้าวองค์นี้มีความพิเศษอยู่อย่างหนึ่งก็คือ



สังเกตุในวงกลมสีแดงนะครับ จะเห็นเส้นเกศาหลวงพ่อสงวน โผล่ขึ้นมาจากเนื้อพระ



ภาพขยายให้เห็นลักษณะเส้นเกศาชัดๆครับ เส้นเกศาสีน้ำตาลแดงใส ลักษณะอวบใหญ่แบบนี้ เป็นของใครไปไม่ได้หรอกครับ นอกจากหลวงพ่อสงวน



เมื่อส่องไปพบว่าพระองค์นี้ยังมีเส้นเกศาอีกเส้นหนึ่งครับ พยายามถ่ายให้ชัดแล้ว แต่โฟกัสยากมากๆ เส้นนี้เป็นเส้นสีขาว ลักษณะอวบใหญ่ และ ใสเหมือนเส้นเอ็นแบบนี้ คงไม่ต้องพูดกันให้มากความหรอกครับ ว่าเป็นเส้นเกศาของใคร
จะว่าไป ก็นับว่าหลวงพ่อสงวน ท่านเป็นพระที่มีวิสัยทัศน์เป็นอย่างมาก ที่ท่านได้ทำการติดรูปถ่าย และ ใส่เส้นเกศาของท่าน ไว้ในเนื้อพระ ซึ่งเป็นสิ่งบ่งบอกชัดเจนว่า ท่านคือผู้ที่สร้างพระเหล่านี้ ขนาดมีหลักฐานชัดเจนแบบนี้ พวกระยำมันยังหาว่า พระทุ่งแฝกไม่ใช่พระที่ท่านสร้างไปซะได้ บางทีหลวงพ่อท่านอาจจะทราบกระมังครับว่า ต่อไปในภายภาคหน้า จะมีคนกล่าวหาว่า พระเหล่านี้ไม่ใช่ท่านทำ ท่านจึงได้ติดรูปถ่ายของท่านไว้ เฮ้อ...นี่ขนาดท่านติดไว้แท้ๆยังขนาดนี้ ถ้าท่านไม่ติดไว้จะขนาดไหน จากหลักฐานที่กล่าวมาพอเราไล่เลียงพระคำข้าว และ พระพิมพ์ขาโต้ะ ก็จะโยงไปหาพระเนื้อแก่ดินกรุยุคต้นวัดทุ่งแฝกอีกเช่นกัน




เห็นหรือยังครับ ถึงความเกี่ยวข้องระหว่างพระยุคต่างๆ ทุกอย่างว่ากันไปตามพยานหลักฐานล้วนๆ ไม่ใช่เรื่องที่จะมากล่าวเลื่อนลอย หรือ คิดเองเออเอง อย่างที่คนขายพระระยำบางคนมันพยายามบอก ซึ่ง พระและ ประคำเนื้อดินเส้นข้างบน ก็จะโยงไปหาพระและลูกอมอื่นๆอีกมากมาย ลองย้อนกลับไปใล่เรียงดูจากตอน การดูเนื้อพระหลวงพ่อสงวน ในตอนต้นๆแล้วกันนะครับ ผมคงไม่ต้องกล่าวซ้ำอีก ผมย้ำไว้เสมอว่า เนื้อพระ พิมพ์พระ และ มวลสาร ของหลวงพ่อสงวนจะเกี่ยวข้องโยงใยซึ่งกันและกันเสมอ จะไม่มีมวลสารที่แปลกแยกออกไปแบบหน้ามือเป็นหลังมือ ต้องมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้เห็นเสมอ ไม่เช่นนั้นก็ห่างๆไว้แล้วกันครับ เพราะเสี่ยงต่อการยัดวัด ซึ่งแค่ติดรูปถ่ายใบเดียวก็ยัดได้แล้ว ผมเองก็ไม่เถียงหรอกครับว่า ของที่ไม่เคยเห็นใช่ว่าไม่มี ผมเองก็ใช่จะรู้ไปซะหมด แต่ไม่ว่าจะยังไง ของส่วนใหญ่ที่เคยเห็นมาก็จะไม่หลุดจากเนื้อ พระและมวลสารที่ผมเคยกล่าวมาตั้งแต่ต้น เพราะเรื่องราวเหล่านี้ได้ผ่านการตรวจสอบมาจนมั่นใจแล้ว ถึงได้มาเขียนให้ท่านๆได้อ่านกัน ก็ใช้วิจารณญาณกันเองก็แล้วกันนะครับ ผมไม่สนมาตรฐานของคนขายพระหรอกครับ เพราะผมเล่นพระ เพื่อหวังพุทธคุณเป็นสำคัญ ไม่ได้หวังเพื่อจะขายพระไปตามมาตรฐานที่คนระยำมันพยายามสร้าง ว่า พระหลวงพ่อสงวน ต้องพระวัดไผ่พันมือเท่านั้น หรือ ต้องตามพิมพ์นิยมบ้าบอคอแตก ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ใช้เกณฑ์อะไรตั้ง ผมเองพยายามบันทึกเรื่องราวของพระท่านไว้ให้มากที่สุด เท่าที่จะมีความสามารถทำได้ ไม่งั้น ต่อไปพระแท้ก็กลายเป็นพระเก๊ไปหมด ท่านไม่ต้องกังวลหรอกครับว่า ผมจะมายัดเยียดเรื่องราวอะไรให้ท่าน เพราะไม่รู้ผมจะทำไปเพื่ออะไร และ ได้ประโยชน์อะไร คิดและ พิจารณาด้วยตัวท่านเองครับ ผมน่ะไม่เดือดร้อนหรอกว่า ใครจะกล่าวหาผมว่ายังไง ความจริงก็คือความจริงวันยังค่ำ มันบิดไม่ได้เหมือนคำพูดคน บางทีเขียนๆไปก็เบื่อๆเหมือนกันครับ โดนแล้วโดนอีก ประเคนให้ซะจริงว่า ขุนแผนน้อยนี่เลวเสียเต็มประดา บางทีก็ท้อ เพราะไม่รู้จะทำไปเพื่อให้โดนด่าทำไม แต่ถ้าผมไม่เขียน ก็คงไม่มีใครทำ คงไม่มีใครกล้าเผยแผ่ความจริง มีแต่เรื่องบิดเบือนปะปนมากมาย เพราะมันมีแต่ผลประโยชน์บังตา อยากว่า อะไรก็ว่าไปแล้วกันครับ ท้อก็พัก มีแรงก็เขียนต่อแล้วกัน ไม่มีแรงเขียนก็ไม่ได้เดือดร้อนกับใคร ผมบอกแล้วว่า ผมเอาตัวรอดได้ ที่เขียนๆมาก็เพื่อต้องการเผยแผ่เรื่องราวของหลวงพ่อ เพื่อผู้ที่ศรัทธา หรือ เข้ามาใหม่ๆจะได้มีหลักเกณฑ์ไว้เพื่อพิจารณาประกอบการตัดสินใจในการเล่นหาของแท้กันได้ถูกทางเท่านั้น

ผมเองไม่มีพระขายให้ท่านหรอกครับ มีแต่ความรู้เท่านั้นแหละที่ให้ ไม่มีใครมาสอนท่านหรอกว่า พระหลวงพ่อสงวน ดูกันยังไง นำความรู้ที่ได้ไปใช้ให้เกิดประโยชน์ก็แล้วกันนะครับ วันนี้ลาไปก่อนครับ สวัสดีครับ