หลวงพ่อสงวน วัดไผ่พันมือ : ปลัดขิกหลวงพ่อสงวน

สวัสดีครับ พี่น้องทุกๆท่าน ( ชักจะทักเหมือนชาวม๊อบเข้าไปทุกวัน ) วันนี้เอาเรื่องราวของปลักขิกหลวงพ่อสงวน วัดไผ่พันมือ มาฝากกันนะครับ บังเอิญว่า ช่วงนี้เจอของเก๊ที่ชักจะทำเหมือนเข้าไปทุกวัน เลยต้องมาบอกกันหน่อย เห็นแล้วทำเอาผมขยาดพวกปลัดหรือลูกอมลงจารไปเหมือนกัน โดยเฉพาะปลัดนั้น หาจุดสังเกตุได้ยาก นอกจากดูลายมือ และ ความเก่าของหมึกเท่านั้น ไม่มีรอยให้ปรากฏลึกจมลงไปเหมือนเนื้อพระ สำหรับคนที่ดูลายมือท่านไม่ออก ท่านห่างๆไว้จะดีกว่านะครับ

ปลัดขิกหลวงพ่อสงวน ที่ผมเจอโดยส่วนมากนั้น จะลงอักขระว่า นะโมพุทธายะ นะมะพะทะ จะพะกะสะ อิกะวิติ อิสวาสุ สุสวาอิ อะสังวิสุโลปุสะพุภะ แต่ก็ใช่ว่าท่านจะจารแบบนี้ทั้งหมดนะครับ จารแบบอื่นก็มีให้เห็นเหมือนกัน เช่น คาถาพระพุทธเจ้าสิบหกพระองค์เป็นต้น ควันหลงจากวันที่ไปบ้านลุงสุดแหละครับ เลยมีโอกาสได้ถ่ายภาพหมู่ปลัดขิกไว้

ปลัดขิกหลวงพ่อสงวน วัดไผ่พันมือ



เพิ่งเคยเจอโคตรปลัดก็จากลุงสุดนี่แหละครับ เห็นเหมือนใหม่ๆแบบนี้ อย่าไปนึกว่า ของเก๊นะครับ นั่นเป็นเพราะแสงสะท้อนจากการถ่ายภาพ ทำให้ดูเหมือนจะใหม่กว่าปกติ ลองเปรียบเทียบกับฉากด้านหลังดูครับ ลักษณะปลัดขิกที่หลวงพ่อสงวน ท่านทำเอง ลุงสุดและคนที่เคยทำพระช่วยท่าน บอกไว้ตรงกันว่า หลวงพ่อสงวนท่านมักจะทำปลัดเป็นหัวบานๆ และ ตรงขอบหัวนั้นจะนูนสูง แบบลักษณะทั้งสี่ตัวด้านบน จำกันไว้ให้ดีนะครับ ปลัดตัวจ้อยของผมนั้น ลุงสุดมองแว๊บเดียวก็บอกว่า ทำจากไม้พญารากเดียว หรือ ปลาไหลเผือกนั่นเอง ( แต่เดิมผมเข้าใจว่า เป็นไม้โรจทนง ) สังเกตุลายมือแท้กันให้ดีๆนะครับ แปลกจากนี้ ห่างๆไว้



อีกมุมหนึ่งของโคตรปลัดครับ สังเกตุลายมือแท้ท่านไว้นะครับ



เดี๋ยวจะคาใจ ขยายให้เห็นลักษณะหมึก ที่เก่าแก่ตามอายุครับ ส่วนตัวปลัดนั้น ลุงสุดแกเก็บไว้บนหิ้งไม่ได้ใช้เลย



ปลัดขิกตัวจ้อยสองอัน ซึ่งถ้าย้อนกลับไปดูเรื่องปลัดขิกตัวจ้อย ที่ผมเคยลงในคราวก่อน จะเห็นว่า แสงสะท้อนทำให้มันดูเหมือนเพิ่งทาแล็คเกอร์มาใหม่ๆ แต่จริงๆไม่ได้เป็นเช่นนั้น ตัวนี้ก็ไม่เคยผ่านการใช้มาเช่นกันครับ



ขยายอีกมุมหนึ่ง



พอตัดแสงสะท้อนออกไป ก็จะเห็นลักษณะตามธรรมชาติที่เก่าแก่ตามอายุ ลองสังเกตุปลัดขิกไม้โรจทนง ด้านบนนะครับ แสงสะท้อน ทำให้ดูเหมือนจะใหม่ขึ้นเช่นกัน



ตัวนี้เป็นปลัดขิกลุงสุดที่โดนหมาแทะครับ ปัจจุบันลุงสุดได้มอบให้กับพี่"คนเล่นของ" ของบล๊อคเรานั่นเอง เห็นว่า เอาไปใช้แล้วจี๊ดจ๊าดน่าดู บอกว่า จะมาเขียนเล่าให้พวกเราได้ฟังในบล๊อค ป่านนี้มันก็หายเงียบเหมือนเรื่องผงเช่นเคย ช่วยกันทวงหน่อยนะพวกเรา หลวงพ่อท่านติดสินบนไว้ขนาดนี้ มาเขียนให้อ่านซะดีๆ ไม่งั้นจะแช่ง



แหม..เจ้าด่างมันฝากรอยเขี้ยวไว้ซะ แต่ความเข้มขลังไม่ได้หายไปตามเจ้าด่างตัวนั้นเลยครับ



ไม่สวยแต่แร๊งงง ว่างๆจะขอยืมมาใช้มั่งนะครับพี่ทิด ว่าแต่มันแรงยังไงครับ มาเล่าด่วน

ลุงสุดบอกว่า สำหรับปลัดที่หลวงพ่อสงวนท่านทำเอง จะมีลักษณะแบบนี้เท่านั้นนะครับ พวกปลัดนางครวญทั้งหลายนั้น ลุงสุดบอกว่า หลวงพ่อสงวน ไม่เคยทำ แต่จะมีใครเอามาให้ท่านลงนั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งอาจจะมีก็ได้ แต่ลุงสุด และ น้องที่เคยทำพระช่วยท่านยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่า ไม่เคยเห็นครับ ดังนั้น จะเป็นใครก็ตามที่จะนำมาขายให้ท่าน ก็พึงระวังไว้ให้มาก พิจารณากันให้ดีๆ แต่ก็ใช่ว่า ปลัดแบบอื่นที่ต่างไปจากนี้จะเก๊นะครับ ให้สังเกตุลายมือหลวงพ่อสงวนเป็นสำคัญ เพราะในยุคนั้น มีคนช่วยท่านแกะปลัดเหมือนกัน เช่น ลุงยวนเป็นต้น แต่ถ้าอยากได้แบบหลวงพ่อสงวนท่านทำเองก็ต้องแบบนี้เท่านั้น สำหรับวันนี้ก็คงได้ไปกันอีกเรื่องแล้วนะครับ ผมคงต้องขอตัวก่อน แอบแว่บมากลัวจะเหงากัน ไว้พบกันใหม่ ขออาราธนาบารมีหลวงพ่อสงวน วัดไผ่พันมือ คุ้มครองท่านผู้อ่านทุกๆท่านนะครับ สวัสดีครับ